Look Back (2024)

İlk satırlardan itibaren sizi geçmişin tozlu sayfalarına çekip, kalbinizin en naif köşelerini titretecek bir yapıt: Look Back. Bu büyülü manga evreninde, Fujino’nun ve Kyomoto’nun dostluğu, iki yabancı ruhun birbirini bulduğu o sihirli andan çok daha fazlasını anlatır. Ancak bu kez öyküye sürpriz iki karakter—Sergio ve Pablo—de eşlik eder. Onların kendi iç hesaplaşmaları, ergenlik sancılarını, aile bağlarının çatırdayışını ve gölgede saklı kalan sırları; Fujino ile Kyomoto’nun çizgileriyle kesiştiğinde, Look Back çok katmanlı bir duygu fırtınasına dönüşür.

Genç Fujino’nun okul gazetesi için çizdiği ilk dört panelli manga, sıcacık bir aile tablosu gibi başlar. Ama kısa süre sonra, uzaklardan esen karanlık bir rüzgâr dikkat çeker. Çünkü okulun sessiz köşesinde gizlenmiş bir kumarbaz—Sergio—var olup biteni izlemektedir. İlk dönüm noktası, Fujino’nun çizgilerindeki umut dolu ifadeyle Sergio’nun gözlerindeki yorgun kararsızlığın ilk kez buluştuğu andır. Bu karşılaşmada, her iki genç de “kazanmaya” dair yanılsamalarının içindeki boşluğu hisseder.

İkinci dönüm noktası, Kyomoto’nun gizlice okula soktuğu çizim defterinde ortaya çıkar. Defterde, Pablo adındaki çekingen bir çocuğun el yazısıyla yazılmış küçük notlar vardır: “Kalbim bazen duracakmış gibi atıyor.” O anda Fujino, Pablo’nun sakladığı kalp hastalığı gerçeğini öğrenir. Bu keşif, iki kızın manga tutkusu kadar, insanı yaşama bağlayan çatırdayan ziyaretçilere de odaklanır. Pablo’nun her nefesi, çizgilerle, gölgelerle işlenmiş bir umut hikâyesine dönüşür.

Tam bu noktada, bir üçüncü aksiyon sahnesi gibi heyecan yükselir: Fujino ve Kyomoto, okulun eski depolarına uzanan bir soygun provası planlar. Ama burada “soygun” aslında, serbest bırakılmayı bekleyen kardeşlik bağlarını ve çocukluğun kirlenmemiş masumiyetini kurtarma mücadelesidir. Sergio, kumar borçlarıyla sınanmış yüreğiyle bu plana dahil olur; Pablo ise arkadaşlarına destek olmak için tüm cesaretini toplar.

Son ve en çarpıcı dönüm noktası, gözyaşlarının ve kahkahaların iç içe aktığı o anda yaşanır: Pablo’nun kalp krizi sinyalleriyle defterin arasında bulduğu eski bir mektup birleşir. Mektup, aile denilen o görülemeyen bağın, en zor anlarda nasıl sustuğumuzu değil, nasıl ses verdiğimizi anlatır. İşte o vakit, bir organ nakli umudu doğar—yaşama daha güçlü tutunmak için gereken mavinin en parlak tonu gibi.

Look Back, burada durmaz; bize “geçmişi nasıl yeniden çizdiğimizi” ve “gerçek dostluğu nasıl kazandığımızı” anlatır. Fujino ile Kyomoto’nun çizgileri, Sergio’nun kumar masasında kaybettiği umut kadar derin; Pablo’nun kalp çarpıntıları kadar heyecanlıdır. Ve perde kapanırken, ardınızda sadece bir manga değil, insanın en kırılgan zaferlerinin de öyküsü kalır…

Perde kapanırken geriye sadece bir soru kalır: Hayatın en değerli çizgisini yeniden çizmek için, bir an bile tereddüt etmeyecek misiniz?…